વચન વિધિ
કડવું – ૫
વચનદ્રોહીનાં જો થાય વખાણજી, તો શીદને કોયે વરતે વચન પ્રમાણજી
જેમાં તન મને થાવું હેરાણજી, સુખ મૂકી દુઃખ ન ઇચ્છે અજાણજી
અજાણ પણ ઇચ્છે નહિ, કાયાને કારસો1 આપવા ॥
વણ કારસે વારિ મળે તો, કોણ જાયે કૂપ કાપવા2 ॥૨॥
ત્યારે દમે શીદ કોઈ દેહને, વણ દમે વિરમે વિપત્તિ ॥
શીદ વરતે વચનમાં, વણ વરતે પામે સુખ સંપત્તિ ॥૩॥
વચનમાં વસમું ઘણું, વરતવું નર અમરને ॥
મોકળ્યમાં3 મજા ખરી, ચોખી જાણો ચરાચરને4 ॥૪॥
પણ મોટી મોજ મળે નહીં, મોટાની મરજી મૂકતાં ॥
મૂળગા મૂળમાંથી મટે, વડાના વચનમાંથી ચૂકતાં ॥૫॥
એમ સમજી સમજુ, વરતે છે વચનમાંય ॥
મોટા મોટા બીવે છે મનમાં, રખે ફેર પડતો કાંય ॥૬॥
બની વાત જાય બગડી, જો લેશ લોપાય વચન ॥
લેખે ન આવે દાખડો, વળી થઈ જવાય નિરધન ॥૭॥
એહ મત શાણા સંતનો, નવ પાડે વચનમાં ફેર ॥
નિષ્કુળાનંદ નિશ્ચે કરી, કહ્યું એ વેરમવેર5 ॥૮॥