વચન વિધિ
કડવું – ૪
માની વચન મોટા થયા કઈજી, જે મોટપ્ય કહેતાં કહેવાય નહીંજી
તેહ પામ્યા વા’લાને વચને રહીજી, એ પણ મર્મ સમજવો સહીજી1
સહી સાબિત કરી શિરસાટે, રહ્યા વચનમાં કરી વાસ ॥
ઉન્મત્તાઈ અળગી કરી, થઈ રહ્યા દાસના દાસ ॥૨॥
મોટાં સુખને પામવા, વામવા કષ્ટ કલેશ ॥
તેને વચનમાં વર્તતાં, નથી કઠણ કાંઈ લવલેશ ॥૩॥
પામર પ્રાણી પામ્યા પ્રભુતા, રહી હરિ આજ્ઞા અનુસાર ॥
આદ્યે અંત્યે મધ્યે મોટા થયા, તે તો વચનથી નિરધાર ॥૪॥
સો વાતની એક વાત છે, નવ કરવો આજ્ઞાલોપ ॥
રાજી કરવાનું રહ્યું પરું,2 પણ કરાવિયે નહિ હરિને કોપ ॥૫॥
મોટપ્ય માનવી કેમ મળે, વાઢી3 કાઢે વચનનાં મૂળ ॥
સુખ થાવાનું શાનું રહ્યું, થયું સામું સો ઘણું શૂળ4 ॥૬॥
અલ્પ સુખ સારુ આગન્યા, લોપે છે શ્રીહરિતણી ॥
પરમ સુખ કેમ પામશે, ભાઈ ધારજો તેના ધણી5 ॥૭॥
વસી નગર નરેશને, વેર વાવરે નરનાથશું6 ॥
નિષ્કુળાનંદ કહે નરસું, એણે કર્યું એના હાથશું ॥૮॥
પદ – ૧
રાગ: જકડી (‘વચન લોપી જાણે સુખ લેશું રે’ એ ઢાળ)
નહિ પામે પામર નર સુખ રે,
રહી હરિવચનથી વિમુખ રે… નહિ૦ ટેક.
સુખ પામશે સંત સુજાણ રે, જે કોય વર્તે છે વચન પ્રમાણ રે;
થઈ રહી વા’લાના વેચાણ રે… નહિ૦ ॥૧॥
કર્યું ધ્વજપટ7 ઘટ8 મન રે, વળે જેમ વાળે છે પવન રે;
એમ માને વાલાનાં વચન રે… નહિ૦ ॥૨॥
જેમ નરમ તૃણ નદી તટ રે, વારિ વેગે વળી જાય ઝટ રે;
તેને શીદને આવે સંકટ રે… નહિ૦ ॥૩॥
એમ વચન વશ થઈ રહે રે, તે તો મોટા સુખને લહે રે;
નિશ્ચે નિષ્કુળાનંદ એમ કહે રે… નહિ૦ ॥૪॥