ભક્તિનિધિ
કડવું – ૨૬
રાગ: ધન્યાશ્રી
ભક્તિ કરે તે ભક્ત કે’વાયજી, જેથી કોયે જીવ નવ દુઃખાયજી ।
મહાપ્રભુનો જાણે મોટો મહિમાયજી, સમજે મારા સ્વામી રહ્યા છે સહુમાંયજી ॥૧॥
રાગ: ઢાળ
સ્વામી મારા રહ્યા સઘળે, સર્વે સાક્ષીરૂપે1 સદાય ।
એમ જાણી દિલે ડરતા રહે, રખે2 કોયે મુજથી દુઃખાય ॥૨॥
અંતરજામી સ્વામી સૌમાં રહી, દેખે છે મારા દિલની ।
શું હું સંતાડું સંકલ્પને, એ જાણે છે પળ પળની ॥૩॥
એમ ભક્ત ભગવાનને, ભાળે સહુમાં ભરપૂર ।
તેથી દુઃખાયે કોણ દિલમાં, જેને એવું વરતે છે ઉર ॥૪॥
તે કોણ સાથે કપટ કરે, કોણ સાથે વળી વરતે છળે3 ।
કહો કોણનો તે દ્રોહ કરે, જે જાણે છે સ્વામી સઘળે ॥૫॥
જેના ગુણ ગિરાયે4 ગાવા ઘટે,5 તેશું કેમ બોલાય કટુ6 વચને ।
જેને પૂજવા જોઈએ પ્રેમશું, તેને દેખાડાય કેમ ત્રાસ તને ॥૬॥
જેને જમાડ્યા જોઈએ જુગતે7 કરી, તેને કેમ અપાય નહિ અન્ન ।
જેને જોઈએ જળ આપવું, તેને ન અપાય જળ કેમ જન ॥૭॥
એમ સમજી જન હરિના, કરે ભક્તિ અતિ ભરી ભાવ ।
તેહ વિનાના ભક્ત જેહ, તેહ બાંધે જ્યાં ત્યાં દાવ8 ॥૮॥
પણ ભક્ત જે ભગવાનના, તેને મત9 મમત10 હોય નહિ ।
આપાપર11 જેહ નવ પરઠે, તેહ સાચા ભક્ત કા’વે સહી ॥૯॥
એવી ભક્તિ આદરવી, જેમાં કસર ન રહે કોઈ જાતની ।
નિષ્કુળાનંદ ન ભૂલવું, રાખવી ખટક12 આ વાતની ॥૧૦॥