કરોડ મણ સૂતરની આંટિયું ગૂંચાઈ ગઈ છે તે કેમ ઊખળે? કોઈ દાખડો કરે તો પણ ન ઊખળે, પણ જો આ બ્રહ્માંડ જેવડો ફાળકો કરે તો સહેજે ઊખળે. એમ જીવ ગૂંચાઈ ગયો છે. પણ ભગવાન ભજે તો ઊખળે.

If ten million kilos of string have become entangled, how will it be disentangled? Even if someone tries, it cannot be disentangled. But if one makes a wheel the size of the universe, then it is easily untangled. Similarly, the jiva is entangled in worldly pleasures, but if it worships God it will become disentangled.

Karoḍ maṇ sūtarnī ānṭiyu gūnchāī gaī chhe te kem ūkhaḷe? Koī dākhaḍo kare to paṇ na ūkhaḷe, paṇ jo ā brahmānḍ jevaḍo fāḷako kare to saheje ūkhaḷe. Em jīv gūnchāī gayo chhe. Paṇ Bhagwān bhaje to ūkhaḷe.

જેમ ગુજરાતમાં પાછલી પોર રાતથી મહુડાં ટપટપ ખરવાં માંડે છે, તે પોર દી સુધી ખરે છે; તેમ જીવને પોર રાત્ય પાછલીથી તે પાછી પોર રાત્ય જાય ત્યાં સુધી સંકલ્પ થયા જ કરે છે, પણ ભગવાનનો એકે નથી થાતો.

Just as in Gujarat, from the early morning, the mahudā flowers begin to drop off and continue to do so all through the day, similarly, the jiva, from one night through to the next night, continues to wish for worldly things. But not a single thought of God arises.

Jem Gujarātmā pāchhalī por rātthī mahuḍā ṭapṭap kharavā mānḍe chhe, te por dī sudhī khare chhe; tem jīvne por rātya pāchhalīthī te pāchhī por rātya jāy tyā sudhī sankalp thayā ja kare chhe, paṇ Bhagwānno eke nathī thāto.

આ વાતું સાંભળીને ગાંડું ક્યાં થવાય છે? અરે! ગાંડા તો આ બધાયને કરી મૂકીએ પણ દોરનારા જોઈએ ને?

Do we become mad¹ hearing these talks? O! I can make everyone mad, but then they would need someone to lead them, would they not?

Ā vātu sāmbhaḷīne gānḍu kyā thavāy chhe? Are! Gānḍā to ā badhāyne karī mūkīe paṇ dornārā joīe ne?

ઉદ્ધવ મત વિના નિષ્કામી વર્તમાન ક્યાં છે? ક્યાંઈ ન મળે, તે ઉદ્ધવ મતનું પણ જ્યાં સુધી મોટા સાધુ છે ત્યાં સુધી પાધરું રહેશે, પછી તો ભગવાનની આજ્ઞા રાખશે તો રહેશે.

Except in the Uddhav philosophy (i.e. Swaminarayan Sampraday), where is there the vow of celibacy? It is not found anywhere. And even in the Uddhav philosophy, everything is fine as long as the great Sadhu is present. As long as God’s commands are observed, everything will remain fine.

Uddhav Mat vinā niṣhkāmī vartamā kyā chhe? Kyāī na maḷe, te Uddhav Matnu paṇ jyā sudhī Moṭā Sādhu chhe tyā sudhī pādharu raheshe, pachhī to Bhagwānnī āgnā rākhashe to raheshe.

શ્રાવણ સુદિ પાંચમને દિવસ વાત કરી જે, “આટલા દિવસ મંદિર કરતા ને હવે હમણાં વિચાર્યું જે, સર્વે દોષમાત્ર એક ન હોય તો ટળે. તે શું જે, એક દેહાભિમાન ટળે તો બધા દોષમાત્ર એની વાંસે ટળે. ને એક ગુણ આવે તો બધા ગુણ આવે. એ કિયો ગુણ? તો આત્મનિષ્ઠા હોય તો ગુણ માત્ર આવે.”

“I have thought that of all the faults, if one is not present then all are overcome. Which is that? If the one, body-consciousness (i.e. identifying oneself with the physical body and believing it to be one’s real form) is overcome, then all other faults will exit with it and be overcome. And if one virtue is cultivated, all others will be gained. Which is that virtue? If one has ātmā-realization, then all virtues are attained (Vachanamrut Loya-6).”

Shrāvaṇ Sudi Pānchamne divas vāt karī je, “Āṭalā divas mandir karatā ne have hamaṇā vichāryu je, sarve doṣhmātra ek na hoy to ṭaḷe. Te shu je, ek dehābhimān ṭaḷe to badhā doṣhmātra enī vāse ṭaḷe. Ne ek guṇ āve to badhā guṇ āve. E kiyo guṇ? To ātmaniṣhṭhā hoy to guṇ mātra āve.“

જો થોડું જ જ્ઞાન હોય પણ સારધાર દેહપર્યંત રહે તો સારું.

Even if one has only a little spiritual wisdom, but if one lives consistently throughout life, it is good.

Jo thoḍu ja gnān hoy paṇ sāradhār dehparyant rahe to sāru.

ભગવાન છેટા છે તો છેટા જ છેટા; નીકર તો આ ઘરમાં આવીને બેઠા, એવું ક્યાં સમજાય છે? આ ભેટંભેટા થયા છીએ.

If God is believed to be distant, then he will always remain distant. However, today he has come and sat in this house. But does one understand this? Today, we have met the manifest God.

Bhagwān chheṭā chhe to chheṭā ja chheṭā; nīkar to ā gharmā āvīne beṭhā, evu kyā samajāy chhe? Ā bheṭambheṭā thayā chhīe.

કલ્યાણના માર્ગમાં વિઘ્ન કરનારાં ઘણાં, તેને ઓળખી રાખવાં.

There are many who create obstacles on the path of moksha. They should be recognized.

Kalyāṇnā mārgmā vighna karanārā ghaṇā, tene oḷakhī rākhavā.

દશોંદ-વિશોંદ કહી છે, તે જો ભગવાન રૂપિયા આપે તો કાઢવી, એ તો ઠીક છે, પણ ભેળી આ સાધુની વાતું ભેળા રહીને સાંભળવી એ પણ દશોંદ-વિશોંદ કાઢવી. તે વિના તો જ્ઞાન થાય નહીં.

Five-ten percent donation has been stated. So if God gives us money, then we give; and that is fine. But, to stay together with this Sadhu and to listen to his talks as well, one has to spare five-ten percent of one’s time. Without this talk, spiritual wisdom is not attained.

Dashond-vishond kahī chhe, te jo Bhagwān rūpiyā āpe to kāḍhavī, e to ṭhīk chhe, paṇ bheḷī ā Sādhunī vātu bheḷā rahīne sāmbhaḷavī e paṇ dashond-vishond kāḍhavī. Te vinā to gnān thāy nahī.

ગાંઠના રોટલા ખાઈને, નીકર મંદિરના રોટલા ખાઈને પણ આ વાતું સાંભળવી ને અજ્ઞાન ટાળવું. જો કોઈ ભગવાન ભજતા હોય તો મંદિરના રોટલા આપીએ. ને કોઈ હજાર રૂપિયા ખરચે તેણે કાંઈ અજ્ઞાન જાય? તેને પાછા એકથી સો ગણા આપે. તે એક જણે પાંચસેં રૂપિયા મૂક્યા, તેને સો લાખ આપશું. પણ કાંઈ વાતું સાંભળ્યા વિના અજ્ઞાન ગયું?

One should eat rotlā from one’s earning, otherwise, eat rotlā provided by the mandir; but in any way, one should listen to these talks and rid their ignorance. If anyone worships God, then we will give them rotlās from the mandir. On the contrary, if one spends one thousand rupees, will he gain gnān? [God] will give back one to ten thousand in return. One person donated five hundred rupees, so we will give them one million in return. But without listening to these talks, was his ignorance removed?

Gānṭhnā roṭalā khāīne, nīkar mandirnā roṭalā khāīne paṇ ā vātu sāmbhaḷavī ne agnān ṭāḷavu. Jo koī Bhagwān bhajatā hoy to mandirnā roṭalā āpīe. Ne koī hajār rūpiyā kharache teṇe kāī agnān jāy? Tene pāchhā ekthī so gaṇā āpe. Te ek jaṇe pāchase rūpiyā mūkyā, tene so lākh āpashu. Paṇ kāī vātu sāmbhaḷyā vinā agnān gayu?