કો’ક મોટો માણસ ઘોડા લઈને આવે તે ન ગમે, તે જાણું જે, ક્યારે જાય? તે મરને મોતિયા લાવ્યા હોય, તેમાં શું? કૂતરાનું નામ પણ મોતિયો હોય છે. આવા ગરીબ હરિજન ગમે અને વનમાં પણ પચીસ-પચાસ સાધુ તો જોઈએ, ને માંદો થાઉં ત્યારે પણ ઘીવાળી લાપસી ન ભાવે, માટે,

યદ્યદાચરતિ શ્રેષ્ઠસ્તત્તદેવેતરો જનઃ ।

સ યત્પ્રમાણં કુરુતે લોકસ્તદનુવર્તતે ॥^૧

મોટેરો હોય તે ચાલે તે માર્ગે ચાલવું, જેમ મોટેરો હોય તે કરે તેમ થાય, ઘીની હાંડલી હું રાખું તો સૌ રાખે ને હું જેમ ચડાવી દઉં તેમ ચડી જાય, પણ મારે તો કેવળ પ્રભુ સાંભરે એટલું જ કરવું છે. એમ પોતાનું વર્તન તથા રીત તે કહી દેખાડી.

“I do not like it when an eminent person comes here on horseback, and I wonder when he would leave. So what if he brings ‘motiyā’ (laddus). Even a dog has the name ‘Motiyo’. I prefer meek devotees like these. Even if one were in a forest, we would need [the company of] 25-50 sadhus. When I am ill, I do not like lāpsi with ghee. Therefore,

Yadyadācharati shreṣhṭhastattadevetaro janah |

Sa yatpramāṇam kurute lokastadanuvartate ||¹

“We should walk the path that the great walk. What the great do is followed by others. If I keep a pot of ghee, then others would also do the same. And whatever I do, others would follow suit. However, I only want to ensure that one will remember God.” In this way, Swami revealed his behavior and his ways.

Ko'k moṭo māṇas ghoḍā laīne āve te na game, te jāṇu je, kyāre jāy? Te marane motiyā lāvyā hoy, temā shu ? Kūtarānu nām paṇ motiyo hoy chhe. Āvā garīb harijan game ane vanmā paṇ pachīs-pachās sādhu to joīe, ne māndo thāu tyāre paṇ ghīvāḷī lāpasī na bhāve, māṭe,
Yadyadācharati shreṣhṭhastattadevetaro janah |
Sa yatpramāṇam kurute lokastadanuvartate ||¹
Moṭero hoy te chāle te mārge chālavu, jem moṭero hoy te kare tem thāy, ghīnī hānḍalī hu rākhu to sau rākhe ne hu jem chaḍāvī dau tem chaḍī jāy, paṇ māre to kevaḷ Prabhu sāmbhare eṭalu ja karavu chhe. Em potānu vartan tathā rīt te kahī dekhāḍī.