સર્વ કરતાં ઉપાસના સમજવી એ મોટું સાધન છે ને સર્વમાં ઉપાસના મુખ્ય બળવાન છે. તે સર્વોપરી ને સર્વ અવતારના અવતારી ને સર્વ કારણના કારણ મહારાજને સમજવા, એક તો એ સમજવાનું છે. ને બીજું ભગવાનનું સ્વરૂપ સર્વ પ્રકારે નિર્દોષ સમજવું. તે ‘સ્વરૂપનિર્ણય’માં^૧ કહ્યું છે એવી રીતે ભગવાનનું સ્વરૂપ સમજવું. તે બે વાત મુખ્યપણે અવશ્ય સમજવાની છે. બાકી ભગવાનનો મહિમા સમજવો તે તો સર્વમાં મુખ્ય છે, પણ મહિમા તો ઉપાસના તથા સ્વરૂપ સમજવામાં આવી જાય છે, ને મહિમા વતે સર્વ સાધન થાય છે, ને મહિમા સર્વ કરતાં બળવાન છે. તે શ્રીજીમહારાજે વચનામૃતમાં કહ્યું છે એમ સમજીને પોતાને બ્રહ્મરૂપ માનીને સ્મૃતિ રાખવી, એ કરવાનું છે. ને ઉપાસનાની વિક્તિ જે, જેવા મહારાજને સમજે તેવો પોતે થાય. મહારાજને શ્રીકૃષ્ણ જેવા સમજે તો ગોલોકને પામે, ને રામચંદ્રજી જેવા સમજે તો વૈકુંઠને પામે, ને વાસુદેવ જેવા જાણે તો શ્વેતદ્વીપને પામે, ને નરનારાયણ જેવા જાણે તો બદરિકાશ્રમને પામે; તે જેવા જાણે તેવો થાય, ને તેટલું ઐશ્વર્ય ને તેટલા સામર્થ્યને પામે, ને મહારાજને સર્વ અવતારના અવતારી ને અક્ષરધામના પતિ સમજે તો અક્ષરધામને પામે. તે મહારાજે વચનામૃતમાં કહ્યું છે જે, “જેવા ભગવાનને સમજે તેવો પોતે થાય છે ને ભગવાન તો અપાર ને અપાર રહે છે.” માટે ઉપાસના ચોખ્ખી સમજવી એ મુખ્ય સાધન છે.

Above all, the most important means of moksha lies in understanding upāsanā. And, among all means upāsanā is the most powerful. One should understand Maharaj to be supreme, the source of all incarnations, the cause of all causes. This is one thing to understand. And second, understand the human form of God to be totally free from all drawbacks and blemishes. Understand the form of God as described in Swarupnirnay.¹ Primarily these two things are to be understood. Also, to understand the greatness and glory of God is the most important thing. The glory of God is incorporated in understanding upāsanā and the manifest human form of God. All spiritual endeavours bear fruit through understanding the glory of God. So, understanding the glory of God is the most powerful of all means of liberation.

Acquire understanding as Shriji Maharaj has said in the Vachanamrut: believe oneself as brahmarup and remember God – this is what is to be done. The quintessence of upāsanā is that one becomes as one understands Maharaj to be. One attains that much power and strength. By understanding Maharaj as the source of all avatārs and the Lord of Akshardham, one attains Akshardham. Also Maharaj has said in the Vachanamrut, “One becomes as one understands God to be, but God remains limitless.” Therefore, to understand this upāsanā clearly is the main endeavour.

Sarva karatā upāsanā samajavī e moṭu sādhan chhe ne sarvamā upāsanā mukhya baḷavān chhe. Te sarvoparī ne sarva avatārnā avatārī ne sarva kāraṇnā kāraṇ Mahārājne samajavā, ek to e samajavānu chhe. Ne bīju Bhagwānnu swarūp sarva prakāre nirdoṣh samajavu. Te ‘Swarūpnirṇay’mā¹ kahyu chhe evī rīte Bhagwānnu swarūp samajavu. Te be vāt mukhyapaṇe avashya samajavānī chhe. Bākī Bhagwānno mahimā samajavo te to sarvamā mukhya chhe, paṇ mahimā to upāsanā tathā swarūp samajavāmā āvī jāy chhe, ne mahimā vate sarva sādhan thāy chhe, ne mahimā sarva karatā baḷavān chhe. Te Shrījī Mahārāje Vachanāmṛutmā kahyu chhe em samajīne potāne brahmarūp mānīne smṛuti rākhavī, e karavānu chhe. Ne upāsanānī vikti je, jevā Mahārājne samaje tevo pote thāy. Mahārājne Shrī Kṛuṣhṇa jevā samaje to Golokne pāme, ne Rāmchandrajī jevā samaje to Vaikunṭhne pāme, ne Vāsudev jevā jāṇe to Shvetdvīpne pāme, ne Naranārāyaṇ jevā jāṇe to Badrikāshramne pāme; te jevā jāṇe tevo thāy, ne teṭalu aishvarya ne teṭalā sāmarthyane pāme, ne Mahārājne sarva avatārnā avatārī ne Akṣhardhāmnā pati samaje to Akṣhardhāmne pāme. Te Mahārāje Vachanāmṛutmā kahyu chhe je, “Jevā Bhagwānne samaje tevo pote thāy chhe ne Bhagwān to apār ne apār rahe chhe.” Māṭe upāsanā chokhkhī samajavī e mukhya sādhan chhe.