એક જણે સ્વામીને પૂછ્યું જે, “વચનામૃતમાં ક્યાંક આશરાનું બળ કહ્યું છે, ક્યાંક ધર્મનું, ક્યાંક વૈરાગ્યનું, ક્યાંક આત્મનિષ્ઠાનું ને ક્યાંક પાછી તે આત્મનિષ્ઠા ઉડાડી નાંખી છે. એવાં કંઈક ઠેકાણે અનંત સાધન કહ્યાં છે; તેમાં એકને વિષે સર્વે આવી જાય ને ઉત્તમ મોક્ષ થાય એવું એક કહો.” એટલે સ્વામી કહે જે, “ઉપાસના હોય ને ઉત્તમ નિર્વિકલ્પ નિશ્ચય હોય તો બધાં આવે.” વળી પૂછ્યું જે, “ઉપાસના છે એમ કેમ જણાય?” એટલે કહે, “ત્રિભુવનવિભવહેતવેપ્યકુંઠ એ શ્લોક પ્રમાણે તો વિષયની કોરનું હોય,” એવા ત્રણ શ્લોક બીજા બોલ્યા ને કહ્યું જે, “એ પ્રમાણે રહે એવા ગુણ હોય તેને ઉપાસના છે એમ જાણવું.”

One person asked Swami, “Throughout the Vachanamrut, in some places the strength of refuge in God is described, in some places that of dharma, in some places that of detachment, in some places that of ātmā-realization, and also in some places that of ātmā-realization has been excluded. In this way, many spiritual means have been described. Of these, please name one in which all these are included and by which ultimate moksha is attained.” So Swami said, “If one has upāsanā and the highest level of conviction¹ in the supreme form of God, then with these two all spiritual means will come automatically.” Then someone asked, “How does one know that one has upāsanā?” So Swami recited, “‘Tribhuvana-vibhava-hetavepya-kuntha’² – one’s attitude towards the sense pleasures should be as per this shlok.” Then he recited three similar shloks and said, “If one remains and lives like that and has such virtues, then one is known to have upāsanā.”

Ek jaṇe Swāmīne pūchhyu je, “Vachanāmṛutmā kyāk āsharānu baḷ kahyu chhe, kyāk dharmanu, kyāk vairāgyanu, kyāk ātmaniṣhṭhānu ne kyāk pāchhī te ātmaniṣhṭhā uḍāḍī nākhī chhe. Evā kaīk ṭhekāṇe anant sādhan kahyā chhe; temā ekne viṣhe sarve āvī jāy ne uttam mokṣha thāy evu ek kaho.” Eṭale Swāmī kahe je, “Upāsanā hoy ne uttam nirvikalp nishchay hoy to badhā āve.” Vaḷī pūchhyu je, “Upāsanā chhe em kem jaṇāy?” Eṭale kahe, “Tribhuvan-vibhav-hetavepyakunṭha e shlok pramāṇe to viṣhaynī kornu hoy,” evā traṇ shlok bījā bolyā ne kahyu je, “E pramāṇe rahe evā guṇ hoy tene upāsanā chhe em jāṇavu.”