“સાધને કરીને કદાપિ નિર્વાસનિક થવાશે તો પણ શું પાક્યું? ને તેણે કરીને શું ફળ છે? એ તો ઝાડવાં જેવો છે. ને ભગવાનની નિષ્ઠા છે ને વાસના છે તો પણ તેની શી ફિકર છે ને તેનો શો ભાર છે?” ઇત્યાદિ બહુ બળની વાત કરી.

“So what if one becomes free of desires (nirvāsanik) by means of spiritual endeavors. And what fruit will they obtain from that? That is actually like trees (being free of desires). On the contrary, what worry does one who has faith in Bhagwan, despite some desires, have?” Swami talked a great deal on such talks of strength (of having faith in Bhagwan).

“Sādhane karīne kadāpi nirvāsanik thavāshe to paṇ shu pākyu? Ne teṇe karīne shu faḷ chhe? E to jhāḍavā jevo chhe. Ne Bhagwānnī niṣhṭhā chhe ne vāsanā chhe to paṇ tenī shī fikar chhe ne teno sho bhār chhe?” Ityādi bahu baḷnī vāt karī.