॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં

॥ વચનામૃત ॥

Loya-17: Reverence and Condemnation

Mahima

September 28, 1973. When Swamishri was retiring after the evening sabhā, Anupam Bhagat commented on the incision on his foot because of a wound, “It seems the swelling in your foot has decreased. But the ‘seed’ has not come out yet.”

Swamishri replied, “That is how it is... If the seed remains, it will sprout again.” Saying that, he said to the yuvaks sitting there, “The seeds of ego, taste, etc. remains in us; therefore, they sprout again. Therefore, if we understand according to Loya 17, then we would not become egotistic.”

[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 1/279]

સપ્ટેમ્બર ૨૮, ૧૯૭૩. રાત્રિસભા બાદ સ્વામીશ્રી આરામમાં જઈ રહેલા ત્યારે પગમાં થયેલા ગૂમડાની શસ્ત્રક્રિયાના સંદર્ભમાં અનુપમ ભગતે કહ્યું, “આજે પગનો સોજો ઊતરી ગયેલો લાગે છે. પણ દાણો નીકળ્યો નથી.”

આ સાંભળી સ્વામીશ્રી મર્મમાં બોલ્યા, “એવું છે. દાણો હોય તો પાછું ફૂટે.” આટલું કહી સામે બેઠેલા યુવકોને કહ્યું, “આપણામાં માન, સ્વાદનો દાણો રહી જાય તો બધું પાછું ફૂટે. માટે લોયા (પ્રકરણના) ૧૭(મા વચનામૃત) પ્રમાણે સમજીએ તો માન ન આવે.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૨/૨૭૯]