॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં

॥ વચનામૃત ॥

ગઢડા મધ્ય-૨૮: જીવનદોરીનું, દયાળુ પ્રકૃતિનું

નિરૂપણ

તા. ૧૧/૬/૧૯૬૨, મુંબઈ. બપોરની કથામાં યોગીજી મહારાજે વાત કરી, “મહારાજે કહ્યું – હું તો ભક્તનો ભક્ત છું. તે ખરેખરા ભક્ત કોને કહેવાય? ધર્મ, જ્ઞાન, વૈરાગ્ય ને ભક્તિ હોય તો ખરા?”

ત્યારે પ્રશ્ન થયો, “ખરેખરા શું?”

સ્વામીશ્રી કહે, “તમારા દીકરાના પગ ધોઈ અમે પી જઈએ, એ ખરેખરા ભક્ત. એ પ્રમાણે ભગવાનના ભક્તનો મહિમા છે. ભગવાનના ભક્તનો જેને અભાવ આવ્યો છે તે મોટા હતા તો પણ પદવી થકી પડી ગયા છે. જે કંઈ રૂડું થાય છે, તે સેવાથી જ થાય છે. ભગવાન પગચંપી કરવાથી રાજી ન થાય. શાસ્ત્રીજી મહારાજને રાજી કરવા, એના શિષ્યને રાજી કરે તો રાજી થઈ જાય. માનત સ્વામી લોટો લઈને રાત્રે પાણી પાવા નીકળે. દરેકને પાય. ભક્તની સેવા કરે તે ભગવાનની થઈ ગઈ. ભક્તની સાથે રહે ને સેવા ન કરે તો ભગવાન રાજી ન થાય.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૩૫૬]

June 11, 1962, Mumbai. During the afternoon discourse, Yogiji Mahārāj said, “Mahārāj has stated that he is a devotee of devotees. Who can be labeled a true devotee? Can one who possesses dharma, gnān, vairāgya and bhakti be called a true devotee?”

So, a question was asked, “Who is a true devotee?”

Swāmishri answered, “A true devotee is one who would wash the feet of your son and drink that water. Such is the glory of a devotee of God. People who have found faults with devotees of God have fallen from high levels. Whatever good occurs is due to the service of a devotee of God. God is not just pleased if someone merely massages his feet. To please Shāstriji Mahārāj, one would have to please his devotees. At night, Mānat Swāmi would go around with water for the thirsty. He would give it to everyone. By serving devotees, one serves God. God is not pleased if one remains in close contact with a devotee of God but does not serve him.”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/356]