॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
Loya-17: Reverence and Condemnation
Nirupan
December 1959, Tabora, Tanzania. A devotee asked, “Why does one who was the best of the best initially and instilled faith in others change for the worse?”
Yogiji Mahārāj replied, “He reached an unfavorable layer. While doing satsang, seven layers are encountered. A layer of perceiving human traits, a layer of divinity, a layer of the ekāntik state; like that. He behaves according to the layer that comes and goes. When he first comes to Satsang, he maintains divinity and everything is perceived as divine. But after staying together for a long period and he observes the actions [of the Sant] at a critical time, he perceives human traits. Therefore, ‘The Sant behaves in a gunātit state in all his actions. He does everything to [help us] perfect ekāntik dharma. It is not worth perceiving human traits in him.’ - if these thoughts remain, then nirdosh-buddhi [in the Sant] remains constantly.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/25]
ટબોરા, ૧૯૫૯. એક હરિભક્તે પૂછ્યું, “પ્રથમ સારામાં સારો હોય ને કેટલાકને નિષ્ઠા કરાવતો હોય, તે ફરી જાય એ શું?”
યોગીજી મહારાજ કહે, “એમાં થર આવી ગયો. સત્સંગ કરતાં કરતાં સાત થર આવે છે. મનુષ્યભાવનો થર, દિવ્યભાવનો થર, એકાંતિકપણાનો થર, એમ થર આવે. જે થર જે વખતે આવે-જાય, એમ થઈ જાય. પહેલાં સત્સંગમાં આવે, દિવ્યભાવ રહે, અહોહો જણાય; પણ ઝાઝો વખત ભેગો રહે, વખત પાકે ક્રિયા જુએ, ત્યારે મનુષ્યભાવ આવી જાય. માટે, ‘સંત દરેક ક્રિયામાં ગુણાતીત વર્તે છે. એકાંતિક ધર્મ સિદ્ધ કરાવવા માટે જ બધું કરે છે, એમાં જોવા જેવું નથી’ એમ વર્તાય, તો પછી અખંડ નિર્દોષબુદ્ધિ રહે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૨૫]