॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
Gadhada II-54: Satsang Is the Greatest Spiritual Endeavor; A ‘Gokhar’; Profound Attachment
Nirupan
September 1896 [Samvat 1952], Gadhadā. Bhagatji looked at one of the sādhus seated in the assembly, so the sādhu recited some Vachanāmruts by heart - Gadhadā I-54, Gadhadā II-54 and Gadhadā III-21. Having heard this, Bhagatji turned to Purushottamdās of Vaso and said, “This talk was about the ultimate goal.” He then added, “Ātmabuddhi towards the Ekāntik Sant of God is the unique endeavor for moksha. Shriji Mahārāj has given the key to moksha to such a Sant; therefore, that Sant is known as the gateway to moksha. Serve such a Sant by thought, word and deed, and perfect ekāntik dharma, but never fall into the habit of criticizing people. Previously, those who had negative thoughts towards the devotees of God have fallen from even the most exalted status.”
[Brahmawarup Shri Pragji Bhakta: 552]
સં. ૧૯૫૨, ગઢડા. એક સાધુ સભામાં બેઠા હતા. તેમના સામું ભગતજીએ દૃષ્ટિ માંડીને જોયું એટલે તે સાધુ વચનામૃત ગઢડા પ્રથમ ૫૪; મધ્ય ૫૪; અંત્ય ૨૧ એટલાં વચનામૃત મોઢે બોલ્યા. તે સાંભળી ભગતજી વસોવાળા પુરુષોત્તમદાસને કહે, “આ તો દિશ ઉપર વાત થઈ.” એમ કહીને પોતે વાત કરી, “ભગવાનના એકાંતિક સંતને વિષે મોક્ષની ચાવી એવા સંતને આપી છે. માટે એ સંતને મોક્ષનું દ્વાર કહ્યા છે. એવા સંતને મન, કર્મ, વચને સેવીને એકાંતિક ધર્મ સિદ્ધ કરવો, પરંતુ દ્રોહ કરવાનો સ્વભાવ તો રાખવો જ નહીં. જેને જેને ભગવાનના ભક્તનો અભાવ આવ્યો છે, તે અતિશય મોટી પદવી થકી પડી ગયા છે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રાગજી ભક્ત: ૪૩૮]