॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
Kariyani-9: Obstinacy like a Buffalo
Mahima
Yogiji Mahārāj said, “Listening to this Vachanāmrut brings serenity to one’s heart. If one is hungry and is fed a morsel, one will feel nourished with a sense of satisfaction. In the same way, through this Vachanāmrut, one will develop divyabhāv and ekātmapaṇu.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/254]
યોગીજી મહારાજ કહે, “આ વચનામૃત સાંભળે તો હૈયામાં ટાઢું થઈ જાય. ભૂખ લાગી હોય ને કોળિયો ભરીએ – હૃષ્ટિ, પુષ્ટિ ને સંતોષ થઈ જાય. (તેમ) આ વચનામૃતથી દિવ્યભાવ-એકાત્મપણું થઈ જાય.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૨૫૪]
Mahima
Yogiji Mahārāj said, “If this Vachanāmrut is perfected, one will constantly perceive divyabhāv.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/252]
યોગીજી મહારાજ કહે, “આ વચનામૃત સિદ્ધ થાય તો દિવ્યભાવ અખંડ રહે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૨૫૨]
Mahima
Addressing the youths in Jesangpura in 1957, Yogiji Mahārāj said, “You should imbibe the teachings of Vachanāmrut Kāriyāni 10. Read it three times and contemplate on the final lines of the text.”
[Yogi Vāni: 29/1]
યોગીજી મહારાજ કહે, “કારિયાણીનું ૧૦મું સિદ્ધ કરવું. ત્રણ વાર વાંચવું. છેલ્લી લીટીઓ વિચારવી.”
[યોગીવાણી: ૨૯/૧]
Nirupan
December 9, 1961, Mumbai. During the morning discourse, while explaining Vachanāmrut Kāriyāni 9, Yogiji Mahārāj said, “In Kāriyāni 9, devotion is defined as enduring burdens. What is devotion? Nirdosh-buddhi, servitude, seeing divinity in God, and knowing the greatness of all who has an association with God. One should not speak with a high tone or talk down to others. Talking down to others is as good as hitting Shāstriji Mahārāj.
“Shāstriji Mahārāj spoke a lot about Uddhavji and the Gopis. We should understand the importance of those associated with Swāmi. We should ask that we can stay as the dust of their feet. If one understands the greatness of the relationship [between God and the devotee], then one would not bear a grudge against them. He would develop servitude. He would never see flaws in anyone. We are nothing in front of him. He would maintain divinity in others. If one can perfect this Vachanāmrut, one will always see divinity.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/252]
તા. ૯/૧૨/૧૯૬૧, મુંબઈ. મંગળપ્રવચનમાં વચનામૃત કારિયાણી ૯ સમજાવતાં યોગીજી મહારાજ કહે, “કારિયાણી ૯માં ભીડો ખમવો તે ભક્તિ. ભક્તિ એટલે? નિર્દોષબુદ્ધિ, સેવાભાવ; ભગવાનમાં દિવ્યભાવ; સંબંધનો મહિમા. ઊંચે સાદે ન બોલાય. વેણ ન મરાય. વેણ માર્યું તે શાસ્ત્રીજી મહારાજને માર્યું કહેવાય. ઉદ્ધવજી તથા ગોપીઓની વાત શાસ્ત્રીજી મહારાજ બહુ કરતા. સ્વામીના સંબંધવાળાનો મહિમા આપણે સમજવો. એમની ચરણરજમાં રહેવાય એવું આપણે માંગવું. સંબંધનો મહિમાં જાણ્યો હોય તો રીસ ન ચડે. આંટી ન પડે. દાસપણું આવે. અવગુણ આવે જ નહીં. આપણે એની આગળ કુચ્ચા છીએ. દિવ્યભાવ રહે. આ વચનામૃત સિદ્ધ થાય તો દિવ્યભાવ અખંડ રહે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૨૫૨]
Nirupan
February 18, 1963. Mumbai. Swāmishri arrived in Akshar Bhavan at 8:30 pm. Mahant Swami garlanded Swāmishri with a garland the sadhus strung together by hand...
During the discourse, Swāmishri explained Kāriyāni 9: “Nirdoshbhāv is the means to not being offended or developing an aversion [toward the Satpurush or devotees]. By understanding their association [with God] and regarding them as ekāntik - that is devotion. Bhakti is as according to Gadhadā I-30. Just as God in Akshardhām has a definite form, he is also present on this earth - when one understands his greatness this way, then one lives according to the verse ‘Tulsi jā ke mukhanse’† and is ready to sacrifice one’s body for those associated with God. If a grudge develops, then that is not love. All of these sadhus have great merits from their past (that is why they are here). If one has affection, then they would not leave Satsang. If one is overwhelmed in Satsang (cannot handle the burden) and leaves, they are new to Satsang.”
† This is in reference to the verse: ‘Tulsi jā ke mukhanse, bhule nikse Rām, tāke pagki paheniyā, mere tan ki chām.’ Tulsidās says that even if someone utters the name of Lord Rām by mistake, I would offer my skin to make shoes for their feet. Even such an insignificant association to Lord Rām was enough for Tulsidās.
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/438]
તા. ૧૮-૨-’૬૩, રાત્રે ૮-૩૦ વાગે સ્વામીશ્રી મુંબઈ - દાદર ‘અક્ષર ભવન’માં આવી પહોંચ્યા. સંતોએ હાથે ગૂંથેલો મોટો પુષ્પનો હાર મહંત સ્વામીએ સંતો વતી સ્વામીશ્રીને અર્પણ કર્યો. સંતોને હળીમળી, થોડી વાત કરી, સ્વામીશ્રી નાહવા પધાર્યા. સ્વામીશ્રીનું આગમન થતાં સંતો-હરિભક્તોમાં ઉત્સાહ અનંત ગણો વધી ગયો હતો.
વળતી સવારે સ્વામીશ્રી સ્નાન કરી, ધોતિયું પહેરવા સંતોના ઓરડામાં પધાર્યા. ત્યારે ડૉક્ટર સ્વામીના ખાનામાંથી સ્ટેથોસ્કોપ કાઢી સંતોએ સ્વામીશ્રીને આપ્યું. તે કાને લગાવી સ્વામીશ્રીએ નારાયણ ભગતની છાતી પર મૂક્યું. પછી ધબકારા સાંભળીને કહે, “‘અક્ષરધામ લેવું છે’ એમ સંભળાય છે.” સ્વામીશ્રીના આ શબ્દો, આ ભાવના, અક્ષરધામનું સુખ સૌને આપવાની એકમાત્ર રટનાથી, સૌ પહેલાં તો અવાક્ થઈ ગયા. પછી ખડખડાટ હસી પડ્યા.
પછી સ્વામીશ્રી કથા કરતા હતા ત્યારે મંદિરનો ગુરખો ચોકીદાર સ્વામીશ્રીનાં દર્શને આવ્યો. સ્વામીશ્રીએ કહ્યું, “જાવ, મોક્ષ થઈ ગયો.”
કથામાં કારિયાણીનું ૯મું વચનામૃત સમજાવતાં સ્વામીશ્રીએ કહ્યું:
“રીસ ન ચડે અને અવગુણ ન આવે એનો ઉપાય નિર્દોષભાવ. સંબંધવાળા છે, એકાંતિક છે, એમ ભક્તિ હોય. ગ. પ્ર. ૩૦ પ્રમાણે ભક્તિ. ભગવાન જેવા અક્ષરધામમાં સાકાર છે, તેવા જ પ્રગટ છે. અને મહિમા હોય તો... “‘તુલસી જા કે મુખનસે...’ સંબંધવાળાને માટે દેહ આપી દે. અવગુણ આવે છે તો ભક્તિ અને મહિમા બે વધતાં નથી. આંટી પડે તેને ખરું હેત ન કહેવાય. આ બધા સંત પૂર્વના. હેત થાય ને નાસી ન જાય તે પૂર્વના. ભીડો પડે તો ભાગી જાય, તે આ જન્મના.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૪૩૮]
Nirupan
June 30, 1968, Gondal. During the Sunday assembly, Yogiji Mahārāj explained Vachanāmrut Kāriyāni 9: “One who keeps obstinacy and holds grudges cannot be called a sādhu. A line in water (grudges should not be permanent). Devotion is love for God and the Sant. Understand the greatness of the relationship [between God and the devotees]. How can one find flaws in those related to Shāstriji Mahārāj? How can we not get along with others? No matter how much he was insulted, Shāstriji Mahārāj would still go to the mandir for darshan. If one becomes obstinate and holds grudges, it means that there is a shortcoming in understanding the greatness (mahimā).
“Uddhavji lived 5,000 years ago; yet he is placed first. In the same way, if one understands the glory of my devotee, then his name will be among the topmost. Uddhavji asked to become a blade of grass, but did he ask to become a respectable superintendent?
“If one listens to this Vachanāmrut, one experiences peace within. If one is hungry and eats a morsel, one would experience warmth, energy and satisfaction. One sees divinity and becomes one with everyone.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 5/159]
તા. ૩૦/૬/૧૯૬૮, ગોંડલ. રવિસભામાં વચનામૃત કારિયાણી ૯ સમજાવતાં યોગીજી મહારાજ કહે, “રીસ રાખે, આંટી રાખે, તે સાધુ ન કહેવાય. જળમાં લીટો. ભક્તિ એટલે ભગવાન અને સંત ઉપર હેત. મહિમા સંબંધનો સમજવો. આ શાસ્ત્રીજી મહારાજના સંબંધવાળા એનો અવગુણ કેમ આવે? તેની સાથે કેમ ન બને? શાસ્ત્રીજી મહારાજનું કોઈ ગમે એટલું અપમાન કરે તોય મંદિરે દર્શને જાય. રીસ આવે, આંટી પડે, તો મહિમામાં ખામી છે.
“ઉદ્ધવજીને પાંચ હજાર વર્ષ થઈ ગયાં તો પણ આગળ કરે છે. તેમ મારા ભક્તોનો મહિમા સમજશે તો નામ આગળ આવશે. ઉદ્ધવજીએ ‘તૃણ થાઉં’ એવું માગ્યું, પણ ‘સુપ્રિટેન્ડેન્ટ સાહેબ થાઉં’ એવું એવું માગ્યું?
“આ વચનામૃત સાંભળે તો હૈયામાં ટાઢું થઈ જાય. ભૂખ લાગી હોય ને કોળિયો ભરીએ – હૃષ્ટિ, પુષ્ટિ ને સંતોષ થઈ જાય. દિવ્યભાવ-એકાત્મપણું થઈ જાય.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૫/૧૫૯]
Nirupan
While explaining Vachanāmrut Kāriyāni 9, Yogiji Mahārāj said, “Nirdoshbhāv is the means to avoid being offended or developing an aversion [toward the Satpurush or devotees]. By understanding their association [with God] and regarding them as ekāntik - that is devotion. Just as God in Akshardhām has a definite form, he is also present on this earth - when one understands his greatness this way, then one lives according to the verse ‘Tulsi jā ke mukhanse’† and is ready to sacrifice one’s body for those associated with God. If an aversion develops, one is unable to progress in one’s devotion and understanding. Developing a grudge is not a sign of true affection.”
† This is in reference to the verse: ‘Tulsi jā ke mukhanse, bhule nikse Rām, tāke pagki paheniyā, mere tan ki chām.’ Tulsidās says that even if someone utters the name of Lord Rām by mistake, I would offer my skin to make shoes for their feet. Even such an insignificant association to Lord Rām was enough for Tulsidās.
[Yogi Vāni: 10/49]
વચનામૃત કારિયાણી ૯ સમજાવતાં યોગીજી મહારાજે કહ્યું, “રીસ ન ચડે અને અવગુણ ન આવે એનો ઉપાય નિર્દોષભાવ. સંબંધવાળા છે, એકાંતિક છે, એમ ભક્તિ હોય. ભગવાન જેવા અક્ષરધામમાં સાકાર છે, તેવા જ પ્રગટ છે – એવો મહિમા હોય તો ‘તુલસી જા કે મુખનસે...’ સંબંધવાળાને માટે દેહ આપી દે. અવગુણ આવે છે તો ભક્તિ અને મહિમા બે વધતાં નથી. આંટી પડે તેને ખરું હેત ન કહેવાય.”
[યોગીવાણી: ૧૦/૪૯]