॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
Kariyani-6: One Who Possesses Matsar
Nirupan
August 31, 1977, New York. Pramukh Swami Maharaj spoke after reading Vachanamrut Kariyāni 6, “To please God, one needs genuine feelings from the heart. If our feelings are superficial, God also shows superficial pleasure. God understands his intentions as, ‘He is here to deceive me.’ God is never deceived; we are deceived. One boy went to get his feet measured for shoes. He squished his toes inward so the cost of the shoes would be less. He was pleased thinking he cheated the shoe-smith. Actually, the boy was cheated because when he wears the shoes, they will be tight. Therefore, whatever we do should be done with genuine feelings. Leave no deceit in our actions. Then, we will experience the divine bliss of worshiping God. As long as we carry deceit, we will feel anguish and disturbance.”
[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 3/398]
તા. ૧૯૭૭/૮/૩૧, ન્યૂયોર્ક. સવારે ભક્તોને વચનામૃત કારિયાણી ૬નો ઘૂંટડો પિવડાવ્યો કે, “ભગવાનની પ્રસન્નતાનું મુખ્ય કારણ અંતરનો ભાવ જોઈએ. આપણે ઉપરથી ભાવ દેખાડીએ તો ભગવાન પણ ઉપરનો રાજીપો બતાવે. ભગવાન સમજે છે કે ‘આ મને છેતરવા આવ્યો છે.’ ભગવાન છેતરાતા નથી, આપણે છેતરાઈએ છીએ. એક છોકરો જોડાનું માપ આપવા ગયો. તેણે પગ વાળીને ભાવ ઓછો કરાવ્યો ને મનમાં રાજી થયો કે: ‘માપ નાનું આપી ભાવ ઓછો કરાવ્યો તે મોચીને છેતર્યો.’ પણ ખરેખર તો તે છેતરાયો. કારણ જોડાં પહેરશે ત્યારે કઠશે. માટે જે કંઈ કરવું તે સાચા ભાવથી કરવું, કપટ ન રાખવું. તો ભગવાન ભજવાનું દિવ્ય સુખ આવે. કપટ હોય ત્યાં સુધી ઉદ્વેગ-અશાંતિ રહ્યા કરે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૩/૩૯૮]
To Renounce Is a Mark of the Brave
Guru Purnima, July 13, 1979. Pramukh Swami Maharaj showered his blessings for 1.5 hours during his stay at Bochasan. Speaking on Vachanamrut Kariyani 6, Swamishri said:
“One should understand the greatness of these learned sadhus who have renounced. We (referring to himself) came from grazing cattle so what greatness do we possess? When one harbors possessiveness, matsar will reside in them. However, what are we compared to the vastness of the brahmānd? Therefore, we should learn to make do. ‘If there is no buttermilk, then give us milk; we will make do.’ -- not like that. One should maintain discretion. One should not trouble others.”
While Swamishri was showering the bliss of Brahman, Pravinbhai - who was eager to become a sadhu - interrupted, “Bapa, one person reprimanded me. He said, ‘Cowards become sadhus. Just try to run one household, and then they’ll know how a household is run. Only the brave engage in worldly life.’”
Hearing this, Swamishri clarified, “Bhagat! Even dogs and birds engage in worldly life (have offspring and provide them shelter and food). No one has to teach them how to sustain themselves. Gunatitanand Swami said, ‘The worldly path is not difficult. Anybody can master it. But to understand and tread the path of spiritual wisdom is indeed difficult.’ Even the indigenous people maintain their households. It is not difficult. No one goes to tell them: ‘Make sure you run your household this way.’ So, to let go (renounce) is the characteristic of the brave. Do you understand now?”
[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 4/77]
મૂકવું તે શૂરવીરનું કામ છે
તા. ૧૩-૭-૧૯૭૯. ગુરુપૂર્ણિમા બાદ બોચાસણમાં રોકાઈને પારાયણનો લાભ આપી રહેલા પ્રમુખસ્વામી મહારાજે તા. ૧૩/૭ના રોજ તો કારિયાણી પ્રકરણના છઠ્ઠા વચનામૃત પર સતત અઢી કલાક સુધી બ્રહ્મરસની છોળ્યો ઉડાડી. તેમાં તેઓએ જણાવ્યું કે:
“ભણેલા-ગણેલા આ સંતો આવ્યા તેનો મહિમા સમજવો. અમારા જેવા ઢોરાં ચારતાં આવ્યા હોય તેનો શું મહિમા? જ્યાં મારું મનાય ત્યાં મત્સર આવે, પણ બ્રહ્માંડની દૃષ્ટિમાં આપણી શું ગણતરી? માટે ચલાવી લેતાં શીખવું. ‘છાશ ન હોય તો દૂધ લાવો, ચલાવી લઈશું,’ એમ નિર્વાહ ન કરવો. વિવેક રાખવો. સામાને મૂંઝવણ ન કરાવવી.”
સ્વામીશ્રી આમ બ્રહ્મધારા રેલાવી રહેલા ત્યાં જ સાધુ થવાની ઇચ્છા ધરાવતા યુવાન પ્રવીણભાઈ વચમાં બોલ્યા, “બાપા! એક જણ મને વઢ્યા હતા. તેમણે કહ્યું કે, ‘સાધુ થવું તે કાયરનું કામ છે. એક ઘર તો ચલાવી જુઓ! કેમ ચાલે છે તે ખબર પડે. શૂરવીર હોય તે સંસારમાં રહે.’”
આ સાંભળી સચોટ ખુલાસો કરતાં સ્વામીશ્રીએ કહ્યું, “ભગત! સંસાર તો કૂતરાંય ચલાવે છે ને પક્ષીઓ પણ ચલાવે છે. તેને નભાવવા માટે કોઈને ઉપદેશ આપવો પડતો નથી. વાત સાંભળે ને ઉમળકા આવે કે ‘કેવું હશે? કેમ હશે?’ ગુણાતીત સ્વામીએ કહ્યું, ‘વ્યવહારમાર્ગ તો કાંઈ કઠણ નથી પણ જ્ઞાનમાર્ગ સમજવો ને તે માર્ગે ચાલવું કઠણ છે.’ આદિવાસી પણ સંસાર ચલાવે છે. તે કાંઈ કઠણ નથી. તેને નથી કોઈ કહેવા જતું કે, ‘સંસાર-વ્યવહાર આમ ચલાવજે.’ મૂકવું તે શૂરવીરનું કામ છે. સમજાયું હવે?”
સ્વામીશ્રીની વાણી ‘એના મુખનો સુણે ઉપદેશ, તેને સંશય નવ રહે લેશ...’ની જેમ રેલાતી.
[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૪/૭૭]