॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
Gadhada II-7: A Poor Man
Mahima
During the month of Kārtik, Samvat 1945 (November 1888 CE), a total of twelve sadhus and pārshads, including Shāstriji Mahārāj, were forced to leave from Vartāl because they were propagating the mahimā of Prāgji Bhakta.
This group of sadhus went to associate with Bhagatji Mahārāj and stayed in the village of Bhādrod, near Mahuvā. One morning, after they had bathed and performed puja, Bhagatji said, “Today, everyone should read the respective Vachanāmruts which match their personal inclinations.”
Vignāndās Swāmi read Gadhadā II-54, Bechar Bhagat read Gadhadā I-54, Yagnapurushdāsji read Gadhadā II-7, Keshavprasād Purāni read Gadhadā I-36, Purushottam Swāmi read Sārangpur 7, Nārāyancharan Swāmi read Sārangpur 10, and Shankar Bhagat read Amdāvād 2.
[Brahmaswarup Shri Prāgji Bhakta (En): 353]
સં. ૧૯૪૫ના કાર્તિક માસમાં શાસ્ત્રીજી મહારાજ વગેરે બાર સંતો-પાર્ષદોને પ્રાગજી ભક્તનો મહિમા પ્રવર્તાવવાના ગુના બદલ વરતાલમાંથી બહાર કાઢવામાં આવેલા. તે સમયે આ સંતમંડળ ભગતજી મહારાજનો સમાગમ કરવા મહુવા પાસે ભાદરોડ ગામમાં રોકાયેલું. અહીં એક પ્રસંગે ભગતજી મહારાજે કહ્યું, “આજ તો સૌ પોતાના અંગનાં વચનામૃત વાંચો.”
તે સમયે વિજ્ઞાનદાસ સ્વામીએ વચનામૃત ગઢડા મધ્ય ૫૪, બેચર ભક્તે વચનામૃત ગઢડા પ્રથમ ૫૪, પુરાણી કેશવપ્રસાદદાસે વચનામૃત ગઢડા પ્રથમ ૩૬, પુરુષોત્તમદાસ બ્રહ્મર્ષિએ વચનામૃત સારંગપુર ૭, નારાયણચરણદાસે વચનામૃત સારંગપુર ૧૦ અને શંકર ભગતે વચનામૃત અમદાવાદ ૨ વાંચેલા. આ પ્રસંગે શાસ્ત્રીજી મહારાજે આ વચનામૃત ગઢડા મધ્ય ૭ને પોતાના અંગનું વચનામૃત ગણાવેલું.
[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રાગજી ભક્ત: ૨૮૨]
Yogiji Mahārāj said, “By remaining in the company of a Motā-Purush, one’s affection for the body is eradicated and one attains the virtue of devotion with servitude (dāsatva-bhakti). To behave with servitude is one of the divine virtues of God. When one attains this virtue, one becomes complete. One should contemplate on the words of Vachanāmrut Gadhadā I-14. Vachanāmrut Gadhadā II-7 was Shāstriji Mahārāj’s favorite Vachanāmrut. One should read such Vachanāmruts, contemplate on them and develop a strong resolve to imbibe them. As a result, the Motā-Purush becomes pleased.”
[Yogi Vāni: 18/3]
યોગીજી મહારાજ કહે, “ગઢડા પ્રથમનું ૧૪મું વિચારવું. ગઢડા મધ્ય ૭મું શાસ્ત્રીજી મહારાજના અંગનું વચનામૃત. આવાં વચનામૃતો વાંચવાં, વિચારવાં અને સિદ્ધ કરવાનું તાન રાખવું. ત્યારે મોટા રાજી થાય.”
[યોગીવાણી: ૧૮/૩]
Yogiji Mahārāj said, “Two Vachanāmruts are worth imbibing in one’s life: Vachanāmrut Gadhadā II-7 and Gadhadā III-11 - An Understanding Like that of Sitāji… One may not understand all the Vachanāmruts, but one should always refer to their favorite Vachanāmruts that they are inclined to and imbibe their words.”
[Yogi Vāni: 29/45]
યોગીજી મહારાજ કહે, “બે વચનામૃત સિદ્ધ કરવાં જેવાં છે. મધ્યનું ૭ અને છેલ્લાનું ૧૧ – સીતાજીના જેવી સમજણ... બધાં વચનામૃતો ખબર ન પડે, પણ પોતાનાં અંગનાં વચનામૃત શોધી રાખવાં ને તે સિદ્ધ કરવાં.”
[યોગીવાણી: ૨૯/૪૫]
28 December 1961, Mumbai. Addressing the sadhus during the morning discourse, Yogiji Mahārāj said, “If Vachanāmrut Gadhadā II-7 is perfected, then all Vachanāmruts are perfected.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/266]
તા. ૨૮/૧૨/૧૯૬૧, મુંબઈ. મંગળ પ્રવચનમાં સંતોને સંબોધતાં યોગીજી મહારાજ કહે, “વચનામૃત ગઢડા મધ્ય ૭ સિદ્ધ થયું તો બધાં થયાં.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૨૬૬]
Shāstriji Mahārāj’s favorite Vachanāmrut is Gadhadā II-7, Yogiji Mahārāj’s favorite is Vachanāmrut Gadhadā III-2 and Pramukh Swāmi Mahārāj’s favorite is Vachanāmrut Gadhadā III-7.
[Yogi Gita Marma: 188]
શાસ્ત્રીજી મહારાજના અંગનું વચનામૃત ગઢડા મધ્ય ૭, યોગીજી મહારાજના અંગનું વચનામૃત ગઢડા અંત્ય ૨ અને પ્રમુખસ્વામી મહારાજના અંગનું વચનામૃત ગઢડા અંત્ય ૭.
[યોગીગીતા મર્મ: ૧૮૮]