॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
Gadhada II-11: All Karmas Becoming a Form of Bhakti
Mahima
After having Vachanāmrut Gadhadā II-11 read, Gunātitānand Swāmi said, “If all householders understand this Vachanāmrut, they will experience peace within.”
મધ્યનું અગિયારમું વચનામૃત વંચાવીને ગુણાતીતાનંદ સ્વામીએ વાત કરી જે, “ગૃહસ્થમાત્ર આ વચનામૃત સમજે તો અંતરે શાંતિ રહે.”
Mahima
After having Vachanāmrut Gadhadā II-11 read, Gunātitānand Swāmi said, “This Vachanāmrut should be understood by all householders; without understanding this Vachanāmrut, doubts will never be eradicated from one’s jiva.”
મધ્યનું અગિયારમું વચનામૃત વંચાવીને ગુણાતીતાનંદ સ્વામીએ વાત કરી જે, “આ વચનામૃત બધાય ગૃહસ્થને સમજવાનું છે અને આ વાત ન સમજ્યા હોય ત્યાં સુધી જીવમાંથી સંશય મટે જ નહીં.”
Nirupan
Gunātitānand Swāmi says, “People do not become desireless through samādhi, but they become desireless through spiritual knowledge.”
Then Chaturbhujdāsji asked, “Why are both a sādhu and a householder described as being equally desireless?”
Then Swāmi replied, “If a naked ascetic and a householder with all his possessions want to cross the ocean, then both will need a ship. Even though the ascetic is not even wearing a loincloth, it is not possible for him to swim across the ocean. Therefore, both the ascetic and the householder with all his possessions sit in the ship. The householder has his wife, children, buffalo and spinning wheel with him - and all will cross the ocean safely. But, without this ship, even one who does not touch money, observes eight-fold brahmacharya, is a great renunciant, but has not met God, does not attain liberation and does not cross māyā; whereas the householder attains liberation and crosses māyā.”
Then, after having Vachanāmrut Gadhadā II-11 read, Swāmi said, “If all householders understand this Vachanamrut, they will remain at peace within. But this talk is difficult to understand.” He then gave an example, “On seeing a householder who has a wife, eight children, sixteen ploughs, sixteen buffaloes and other things, one feels that he will not attain liberation; however, he has met God so he and everyone with him will attain liberation. This talk is just like one who has become ill by eating ghee and is cured by again eating ghee. Others cannot understand it; only Mahārāj can understand it. The answer to this question can only be given by Mahārāj, but not by anyone else. The very same qualities of rajogun, tamogun and sattvagun by which one goes to hell are the same qualities by which moksha can also be attained.” To illustrate, Swāmi quoted the shlok, ‘Āmayo yena bhutānām!’†
†O Observer of Pious Vows (Vyās)! Does not that same (food, e.g. ghee) which causes illness in beings – if purified and prescribed by a qualified doctor – cure that illness? Similarly, then, if all of one’s karmas – which (normally) cause one to pass through births and deaths – are offered to God instead, those same karmas are destroyed (i.e. are no longer capable of causing births and deaths, but instead, lead to one’s liberation). - Shrimad Bhagvat: 1.5.33-34
ગુણાતીતાનંદ સ્વામી કહે, “સમાધિથી નિર્ગુણ ન થયા ને જ્ઞાનથી નિર્ગુણ થયા.” ત્યારે ચતુર્ભુજદાસજીએ પૂછ્યું જે, “સંતને ને ગૃહસ્થને સરખા નિર્ગુણ કેમ કહ્યા?” ત્યારે સ્વામીએ ઉત્તર કર્યો જે, “એક તો નાગો બાવો હોય તેને સમુદ્ર તરવો હોય ને ઉચાળાવાળાને પણ સમુદ્ર તરવો હોય તો બેયને વહાણનું કામ પડે, મરને કૌપીન પણ ન પે’રતો હોય પણ સમુદ્ર તરાય નહીં. માટે વહાણમાં નાગો બાવો બેસે ને ઉચાળાવાળો ગૃહસ્થ બેસે, તેને તો બાયડી હોય, છોકરાં હોય, ભેંસ હોય, રેંટિયો હોય, તે બધુંય સમુદ્ર બરાબર તરે. ને તે વિના તો દ્રવ્યને અડતા ન હોય, અષ્ટ પ્રકારનું બ્રહ્મચર્ય પાળતા હોય, ને મહાત્યાગી હોય પણ ભગવાન ન મળ્યા હોય તો તેનું કલ્યાણ ન થાય ને માયાને ન તરે ને ગૃહસ્થનું કલ્યાણ થાય ને માયાને તરે.” પછી મધ્યનું અગિયારમું વચનામૃત વંચાવીને વાત કરી જે, “ગૃહસ્થમાત્ર આ વચનામૃત સમજે તો અંતરે શાંતિ રહે ને આ વાત અટપટી છે.” ત્યાં દૃષ્ટાંત દીધું જે, “ભોગાવાની રેતીમાં ચૈત્ર મહિનાના તાપમાં ઢૂંઢિયો બેઠો હોય તેને દેખીને એમ જાણે કે આનું કલ્યાણ થાશે પણ એનું કલ્યાણ નહીં થાય, ને ગૃહસ્થ હોય તેને બાયડી હોય, આઠ છોકરાં હોય, સોળ હળ હોય, સોળ ભેંશું હોય, એ આદિક હોય, તેને દેખીને એમાં જાણે જે આનું કલ્યાણ નહીં થાય, પણ તેને ભગવાન મળ્યા છે તો એ બધાયનો મોક્ષ થાશે. આ વાત તો જેમ કોઈકને ઘી ખાધાથી રોગ થયો હોય ને પાછો ઘી ખવરાવીને મટાડે તેવી છે. તે બીજાને સમજાય નહીં, મહારાજને જ સમજાય, ને એ પ્રશ્નનો ઉત્તર પણ મહારાજથી જ થાય, બીજાથી થાય નહીં. એના એ રજોગુણ, તમોગુણ ને સત્ત્વગુણ તેથી નરકમાં જવાય ને એના એ ગુણથી મોક્ષ થાય.” તે ઉપર શ્લોક બોલ્યા જે, ‘આમયો યેન ભૂતાનામ્ ।’†
† આમયો યેન ભૂતાનાં જાયતે યશ્ચ સુવ્રત! । તદેવ હ્યામયં દ્રવ્યં ન પુનાતિ ચિકિત્સિતમ્ ॥ એવં નૃણાં ક્રિયાયોગાઃ સર્વે સંસૃતિહેતવઃ । ત એવાત્મવિનાશાય કલ્પન્તે કલ્પિતાઃ પરે ॥ ભાવાર્થ: જે ઘી ખાવાથી રોગ થાય છે, તે જ ઘી આયુર્વેદનાં ઓષધો સાથે, વૈદ્યના માર્ગદર્શન અનુસાર અનુપાનરૂપે લેવામાં આવે, તો તે ઘી રોગનો નાશ કરે છે. તેવી જ રીતે સાંસારિક ક્રિયાઓ મનુષ્યોનું અધઃપતન કરનાર છે, પરંતુ તે જ ક્રિયાઓ પરમાત્માની સેવામાં આવી જાય તો મોક્ષ આપનાર બને છે. (ભાગવત: ૧/૫/૩૩-૩૪)