॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં

॥ વચનામૃત ॥

Gadhada II-7: A Poor Man

Mahima

During the month of Kārtik, Samvat 1945 (November 1888 CE), a total of twelve sadhus and pārshads, including Shāstriji Mahārāj, were forced to leave from Vartāl because they were propagating the mahimā of Prāgji Bhakta.

This group of sadhus went to associate with Bhagatji Mahārāj and stayed in the village of Bhādrod, near Mahuvā. One morning, after they had bathed and performed puja, Bhagatji said, “Today, everyone should read the respective Vachanāmruts which match their personal inclinations.”

Vignāndās Swāmi read Gadhadā II-54, Bechar Bhagat read Gadhadā I-54, Yagnapurushdāsji read Gadhadā II-7, Keshavprasād Purāni read Gadhadā I-36, Purushottam Swāmi read Sārangpur 7, Nārāyancharan Swāmi read Sārangpur 10, and Shankar Bhagat read Amdāvād 2.

[Brahmaswarup Shri Prāgji Bhakta (En): 353]

સં. ૧૯૪૫ના કાર્તિક માસમાં શાસ્ત્રીજી મહારાજ વગેરે બાર સંતો-પાર્ષદોને પ્રાગજી ભક્તનો મહિમા પ્રવર્તાવવાના ગુના બદલ વરતાલમાંથી બહાર કાઢવામાં આવેલા. તે સમયે આ સંતમંડળ ભગતજી મહારાજનો સમાગમ કરવા મહુવા પાસે ભાદરોડ ગામમાં રોકાયેલું. અહીં એક પ્રસંગે ભગતજી મહારાજે કહ્યું, “આજ તો સૌ પોતાના અંગનાં વચનામૃત વાંચો.”

તે સમયે વિજ્ઞાનદાસ સ્વામીએ વચનામૃત ગઢડા મધ્ય ૫૪, બેચર ભક્તે વચનામૃત ગઢડા પ્રથમ ૫૪, પુરાણી કેશવપ્રસાદદાસે વચનામૃત ગઢડા પ્રથમ ૩૬, પુરુષોત્તમદાસ બ્રહ્મર્ષિએ વચનામૃત સારંગપુર ૭, નારાયણચરણદાસે વચનામૃત સારંગપુર ૧૦ અને શંકર ભગતે વચનામૃત અમદાવાદ ૨ વાંચેલા. આ પ્રસંગે શાસ્ત્રીજી મહારાજે આ વચનામૃત ગઢડા મધ્ય ૭ને પોતાના અંગનું વચનામૃત ગણાવેલું.

[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રાગજી ભક્ત: ૨૮૨]