॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
Gadhada I-76: An Angry Person, a Jealous Person, a Deceitful Person and an Egotistical Person
Mahima
3 June 1965, Nadiad. After completing his morning puja at 7 am, Yogiji Mahārāj said during the Vachanāmrut discourse, “Gadhadā I-76 has three lines. Read them… Everyone should remember these lines. One should surrender their mind.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 4/75]
તા. ૩/૬/૧૯૬૫, નડિયાદ, પૂજા કર્યા પછી ૭:૦૦ વાગ્યે વચનામૃતની કથામાં યોગીજી મહારાજ કહે, “ગઢડા પ્રથમ ૭૬માં ત્રણ લીટી છે. વાંચો... આ લીટી બધાએ યાદ રાખવી. મન સોંપી દેવું.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૪/૭૫]
Nirupan
December, 1964. Nadiad. Yogiji Mahārāj explained Vachanāmrut Gadhadā I-76, “One who endures the burden of the words [of God and the Satpurush] is a true devotee. Mahārāj included one who observes the five religious vows. Mahārāj is not talking about one who does not observe the vows. He does not let what the devotee wants happen. For example, even if the devotee does not want to fast, he makes him fast. He asks for more than 10% of his income. He does not let him sleep even if he wants to. If one understands that this is what will happen, he would not be disturbed. But (those who not have this understanding), when God does things like that, they’ll say ‘Jai Swaminārāyan’ and leave.
“(If one becomes a true devotee), he would not have to say, ‘Put your hand on my head and bless me.’ God will develop affection for the devotee naturally. One should also endure the burden of other devotees who have the association of God. One does not bear any burden and yet sits in the front. A slight hardship is sent and one’s mind falls back. But if this talk was understood, one’s mind would not fall back. Motā Swāmi endured such burden.
“Bearing burden is bhakti, chanting the name of God, and meditating. One turns 500 mālās or bears burden - both are the same.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/705]
ડિસેમ્બર ૧૯૬૪, નડિયાદ. અહીં કથા પ્રસંગમાં ગ. પ્ર. ૭૬ વચનામૃત સમજાવતાં સ્વામીશ્રીએ કહ્યું, “વચનનો ભીડો ખમે તે પાકો હરિભક્ત. પંચ વર્તમાન પાળે છે તેને ઝપાટામાં લીધો. ન પાળે તેને કહેતા નથી. ધાર્યું ન થવા દે. અપવાસ ન કરવો હોય તોય કરાવે. ધર્માદો વધારે લે. ઊંઘવું હોય તો ઊંઘવા ન દે. એવું થાશે. એમ જાણ્યું હોય તો મૂંઝવણ ન થાય. આ તો આઘુંપાછું થાય તો જય સ્વામિનારાયણ!
“પછી ‘માથે હાથ મૂકો, આશીર્વાદ દ્યો,’ એમ ન કહેવું પડે. સહેજે જ હેત થાય. સંબંધવાળા હરિભગતનો ભીડો તો વેઠવો જ. ભીડો વેઠે નહિ ને આગળ બેસે. સહેજે કારસો આપ્યો હોય ને મન પાછું પડે. આ વાત સમજાણી હોય તો મન પાછું ન પડે. મોટાસ્વામીએ ભીડો વેઠ્યો તો છાતીએ પાણી છે.
“ભીડો એ જ ભક્તિ, એ જ માળા, એ જ ધ્યાન. ૫૦૦ માળાનો નિયમ કરે ને ભીડો વેઠે તે એક!”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૭૦૫]