॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં

॥ વચનામૃત ॥

Kariyani-10: Checking the Pulse; Austerities

Prasang

1973. Pramukh Swami Maharaj was observing dhārnā-pārnā. Fifteen days had passed when the attendant sadhus thought that Swamishri should refrain from such austerity due to his age and burden of his travels. On August 7 in Akshar Bhuvan, the sadhus pressed Swamishri to cease his dhārnā-pārnā.

In the beginning, Swamishri did not relent to their pressure. Ultimately, Swamishri gave in to please them. However, he continued eating once daily. But, Swamishri still felt he should not have given up doing dhārnā-pārnā.

On August 8, during the morning discourse, Swamishri spoke on Kariyani-10: “In this Vachanamrut, Shriji Maharaj explains that one who has a zeal for austerities will not back down, no matter what obstacles come in the way. However, the sadhus have broken my enthusiasm.”

Swamishri thought greatly of others who do even little; however, he always felt he did little though he did a lot. Therefore, he felt disturbed when he encountered obstacles in his austerities, sevā, bhakti, etc.

[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 2/262]

૧૯૭૩. સ્વામીશ્રીને ધારણાં-પારણાંનું વ્રત ચાલુ હતું. મહિનાના આ વ્રતમાં પંદર દિવસ પૂરા થયેલા. પણ સંતોને થયું કે: “આ ઉંમરે અને આ ભીડામાં સ્વામીશ્રી વ્રત કરે તે ઠીક નહીં.” તેથી તા. ૭/૮ના રોજ અક્ષર ભુવનના બીજા માળે આવેલી સંતોની રૂમમાં સ્વામીશ્રી બિરાજેલા ત્યારે તેઓને આ વ્રત મુકાવવા સૌએ ખૂબ આગ્રહ કર્યો.

શરૂઆતમાં તો સ્વામીશ્રીએ મચક આપી નહીં, પણ અંતે સંતો ન કચવાય તે હેતુથી તેઓએ નમતું જોખ્યું. છતાં એકટાણાં તો ચાલુ જ રાખ્યાં! તોય ધારણાં-પારણાનું વ્રત ન કરી શકવાનો ખેદ મનમાં પૂરેપૂરો રહી ગયો હશે, તેથી તા. ૮/૮ની સવારની કથામાં તેઓએ કારિયાણીના દસમા વચનામૃત પર નિરૂપણ કરતાં તપના ઇશકની ખૂબ વાતો કરી કહ્યું પણ ખરું કે: “આ વચનામૃતમાં શ્રીજીમહારાજ કહે છે કે જેને તપનો ઇશક હોય તેને વચમાં ગમે તેટલા અંતરાય આવે તો પણ પાછો હઠે નહીં. પણ સંતોએ અમારો ઇશક મોળો પાડી દીધો!”

કોઈ અલ્પ કરે તેને ઘણું માની લેતા સ્વામીશ્રી, પોતે ઘણું કરતા હોય તેઓને તે અતિ અલ્પ જ લાગતું! તેથી તપ, વ્રત, સેવા, ભક્તિ વગેરેમાં આવતી રુકાવટ તેઓને ખૂબ ખટકતી.

[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૨/૨૬૨]