॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
Sarangpur-13: Losing Faith and Not Losing Faith
Nirupan
September 17, 1974. London. Swamishri opened the Vachanamrut to Sarangpur 13. The tithi date of the Vachanamrut was the same as that day: Bhadarva sud 2. Swamishri said:
“If one has developed firm satsang in their jiva, then he will never fall back. God and the Sant will show human traits. The weather (Swamishri said ‘weather’ in English) is good today. But it may not be when it needs to be - it may not cooperate. Everyone says to make Gujarat fertile. But that occurs due to Maharaj’s wish. If one’s satsang is based on miracles, then it will not last.
“We may think: ‘When one’s task goes unfulfilled, then the devotees will experience misery. What about that?’ But that misery is of the body. If one dies, then they will go to Akshardham. Other than that, what will happen? One should pray. But we should not insist on why our prayer was not heard. There’s no doubt in our kalyān, whether he shows a miracle or not. We need both scriptures and the Satpurush. We need the Sant to understand the words of the scriptures and to develop conviction of God. That Sant was Yogiji Maharaj. Even if we stay with him for years, we would not get bored. Because he has God, we are attracted to him. We feel peace merely by his darshan. We are liberated based on the degree of our nischay.”
[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 2/489]
૧૯૭૪. લંડન. તા. ૧૭/૯ના રોજ સામશ્રાવણીની તિથિ હોવાથી સ્વામીશ્રીએ યજ્ઞોપવીત પરિવર્તન બાદ જીવનું પરિવર્તન કરવા આદરેલી કથામાં સારંગપુર પ્રકરણનું તેરમું વચનામૃત ખોલ્યું. તેના ઉદ્બોધનની તિથિ ભાદરવા સુદ બીજ હતી અને આજે પણ એ જ તિથિ. આ યોગાનુયોગથી સૌ હરખાઈ ઊઠ્યા. એ હરખને ઊંચો ચઢાવતાં સ્વામીશ્રીએ જણાવ્યું:
“જીવનો સત્સંગ થયો હોય તે પાછો ન પડે. ભગવાન ને સંત મનુષ્ય-ચરિત્ર કરે. આજે વૅધર (આબોહવા) સારી છે. પણ જોઈએ ત્યારે ન હોય. સલવામણ કરે. અત્યારે બધા વળગ્યા છે કે ‘ગુજરાતમાં સુકાળ કરો.’ પણ એ તો મહારાજની ઇચ્છા હોય તો થાય. પરચાથી કરાવેલો સત્સંગ રહે નહીં. હમણાં ભગવાનની પ્રાણપ્રતિષ્ઠા થઈ. તે કાચ તૂટે એટલે જ બેઠા એવું નહીં.
“આપણને થાય કે: ‘કામ ન થાય ત્યારે ભક્તો દુઃખી થાય છે તેનું શું?’ તો દેહનું દુઃખ છે. આત્માનું નથી. દેહ પડી જશે તો આત્મા અક્ષરધામમાં જશે. તેથી બીજું શું થવાનું છે? પ્રાર્થના કરવાની. પણ ‘કેમ પ્રાર્થના ન સાંભળી?’ તે આગ્રહ નહીં. કલ્યાણમાં કોઈ ફેરફાર નથી. ચમત્કાર બતાવે કે ન બતાવે. માટે શાસ્ત્રો અને સત્પુરુષ બેયની જરૂર છે. શાસ્ત્રના શબ્દો સમજવા, ભગવાનના નિશ્ચય માટે સંતની જરૂર. એવા સંત યોગીજી મહારાજ હતા. તેઓ પાસે વર્ષો રહીએ તો પણ કંટાળો ન આવે. ભગવાન રાખ્યા છે તો આકર્ષણ છે. દર્શનથી પણ સમાસ થાય. જેવો નિશ્ચય કર્યો તેટલું કલ્યાણ થાય છે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૨/૪૮૯]