॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
Gadhada III-38: The Sānkhya Scriptures and Others; Remaining Forever Happy
Nirupan
One Who Identified Himself as the Body Is Miserable Wherever He Goes
March 14, 1974. Swamishri explained Vachanamrut Gadhada III-38:
“God forever possesses a divine definite form. He has two hands like humans. He is the truth. He never dies. Our form (human body) is born and our form (human body) dies, but not God. Just as he is in Akshardham, he comes on the earth to liberate countless jivas. He never leaves. He is present, present, present. Man makes arrangements for what should happen after his death. God came to liberate countless jivas, so would he not make similar arrangements after he departs?
“One who identified himself as the body will be miserable no matter where he goes. ‘No one called me or asked me’ - he becomes disturbed in this way because he did not receive attention. Did we come to a wedding here? Is anyone telling you they will not take your daughter (in marriage)? (Implying, no one is being insulted or rejected.) We are here for three days so we should tolerate some inconveniences. Some do not come to samaiyās because of inconveniences. But are there not inconveniences in social affairs? We tolerate those. If we understand the great benefit of satsang, then one would not have any problems. We run after worldly prestige. We boast if we went to the governor’s assembly, because he is great. If he does not call you, no one has a problem. However, Shriji Maharaj is the king of infinite brahmānds. If we go to him and he does not call us, so what. If one caters this understanding, then one would not become arrogant. Mrutyu-lok, Gujarat, Rajkot - all these would not even show on the map of the brahmānd. If one understands this way, there will be no problems for him.”
[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 2/344]
દેહાભિમાનીને જ્યાં જાય ત્યાં દુઃખ
૧૯૭૪. તા. ૧૪/૩. સ્વામીશ્રી ઘોઘાસમડીથી ગોંડલ પધારેર્યા અને યુવાસભામાંથી વડીલ સભામાં પધારી અહીં ગઢડા અંત્ય પ્રકરણના ૩૮મા વચનામૃત પર કથારસ રેલાવતાં કહ્યું કે:
“ભગવાન સદા સાકાર છે. મનુષ્ય જેવા દ્વિભુજ છે. સત્ય છે. તે નાશ પામતા નથી. આપણો આકાર જન્મે, નાશ પામે તેમ ભગવાનને નથી. અક્ષરધામમાં છે તેવા જ પૃથ્વી પર અનંત જીવનાં કલ્યાણ કરવા આવે છે. તેઓ જતા નથી. છે, છે ને છે જ. માણસ વ્યવસ્થા કરતો જાય તો ભગવાન કલ્યાણ કરવા આવ્યા છે તે ન કરે?
“દેહાભિમાનીને જ્યાં જાય ત્યાં દુઃખ. અભિમાન હોય તો સેવા થાય નહીં. ‘બોલાવ્યા, ચલાવ્યા નહીં’ એમ ફેર પડી જાય. પણ અહીં જાનમાં આવ્યા છીએ? ‘જાઓ, તમારી છોકરી નહીં લઈએ’ એમ કહીએ છીએ? ત્રણ દા’ડા આવ્યા તો અગવડ-સગવડ ચલાવી લેવી. અગવડ થશે એટલે સમૈયે ન આવે. પણ વ્યાવહારિક કામમાં અગવડ નથી હોતી? ત્યાં ચલાવી લઈએ છીએ. તેમ મોટો લાભ સત્સંગનો જણાય તો વાંધો ન આવે. જગતની મોટપ હોય ત્યાં દોડીએ. ગવર્નરની સભામાં ગયા તેનો પોરસ રહે. મોટો માણસ છે, ન બોલાવ્યા તો વાંધો નહીં. અનંત કોટિ બ્રહ્માંડના રાજા શ્રીજીમહારાજ છે. તેની પાસે જઈએ તે ન બોલાવે તેમાં શું? એમ સમજાય તો અભિમાન ન રહે. મૃત્યુલોક, ગુજરાત, રાજકોટ બ્રહ્માંડના નકશામાં જ ન આવે. એમ સમજાય તો વાંધો ન આવે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૨/૩૪૪]