॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
Sarangpur-10: A Physical Perspective versus the Ātmā’s Perspective; Being Beaten by Shoes
Nirupan
Samvat 1945. Bhādrod. Bhagatji had Vachanamrut Sārangpur 10 read and said, “The experience of seeing God in one’s heart and the bliss of the murti within gives indescribable happiness. I will narrate a small example based on this.
“Once, a prince went out hunting. After a while, he felt thirsty and went to a nearby well to get some water. As he bent over the well to pull out some water, his valuable 100,000-rupee diamond ring fell inside. The well was very deep and dark. He summoned all the divers from the village to retrieve it. He offered various rewards - 1,000 rupees, 2,000 rupees and even 5,000 rupees - yet no one was able to retrieve the ring. Many of them dived in and tried, but all came out empty-handed. One of the divers was intelligent and said, ‘I will charge you 10,000 rupees.’ The prince accepted this offer.
“This diver dove in the well with a mouthful of oil. He expelled the oil in the water to cause a refraction of light in the water, enabling him to find the ring. While he was on his way back to the surface, his only thought was about the 10,000-rupee reward. However, while he was still in the water, who can he share his joy with? He kept his joy to himself and his chest filled with delight.
“The moral of this story is that one experiences happiness when one looks towards God. This happiness cannot be described to anyone else.”
[Brahmaswarup Pragji Bhakta: 363]
સંવત ૧૯૪૫, ભાદરોડ. ભગતજીએ સારંગપુર ૧૦મું વચનામૃત વંચાવ્યું અને કહ્યું, “અંતરમાં જ્યારે ભગવાન દેખાય છે અને મૂર્તિનું સુખ આવે છે ત્યારે એવો આનંદ આવે છે કે વર્ણવી શકાય જ નહીં, પણ સહજ દૃષ્ટાંત દઉં છું – એક રાજાનો કુંવર શિકાર કરવા ગયો હતો. રસ્તામાં બહુ તરસ લાગી તેથી કૂવે પાણી પીવા ગયો. કૂવો ખૂબ જ ઊંડો અને અંધારો. તેથી પાણી કાઢતાં પોતાનો લાખ રૂપિયાનો હીરાજડિત વેઢ કૂવામાં પડી ગયો. પછી તો તેણે ગામમાંથી તારા બોલાવ્યા. અને કોઈને હજાર, કોઈને બે હજાર, કોઈને પાંચ હજાર આપવાનું કહ્યું. પછી એક હોશિયાર તારો કહે, ‘રૂપિયા દસ હજાર લઉં.’ એટલે કુંવરે કબૂલ કર્યું, તે તારો મોઢામાં તેલનો કોગળો ભરીને કૂવામાં ઊતર્યો અને પાણીમાં જઈને તેલનો કોગળો કર્યો. તે અજવાળું થયું અને વેઢ મળી ગયો તે તારાને વેઢ લઈને ઉપર આવતાં દસ હજાર મળશે તેનો જે આનંદ થાય! પણ પાણીમાં છે ત્યાં સુધી એ આનંદ કોને બતાવે અને કોને કહે? મનમાં ને મનમાં બસ મલકાય અને છાતી હર્ષથી પહોળી થાય. તેમ ભગવાન સામું જુએ છે ત્યારે એવો આનંદ થાય છે, જે કોઈને કહેવાતો નથી.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રાગજી ભક્ત: ૨૯૧]