વચન વિધિ

કડવું – ૩૪

વળી વદે વિમુખ મનફરજી, ઘણે દુઃખે ભર્યું મૂક્યું’તું ઘરજી

અંગને ન મળતું અન્ન ને અંબરજી, જાણ્યું સત્સંગમાં એ છે સભરજી

સભર છે સત્સંગમાં, ખાવા પીવા ખૂબ ખાસું મળે ॥

જૂનું અન્ન વસન જડે નહિ, એવું સાંભળ્યું’તું સઘળે ॥૨॥

ગળી રસોયું ગામો ગામમાં, ઘણી આપશે ઘેરેઘેર ॥

જનમ ધરી જે જડી નથી, તે પામશું બહુ પેર ॥૩॥

એવું સુણી હું આવ્યો હતો, સુણી સુખ સત્સંગ માંઈ ॥

ઇયાં તો આણ્યો આંકસમાં,1 મન ગમતું ન થાયે કાંઈ ॥૪॥

પોષ ભરી પાણી નાંખવું, અમૃત સરિખા અન્નમાં ॥

ભેળું કરેલ ભાવે નહિ, અતિ મૂંઝવણ્ય થાય મનમાં ॥૫॥

વળી માહાત્મ્ય દેખાડી મંદિરનું, ઉપડાવે ઈંટ પથરા ઘણું ॥

ત્યારે સંસાર મૂકીને શું કમાણા, જ્યારે રહ્યું એનું એ કૂટણું2 ॥૬॥

જાણ્યું ખાશું પીશું ખૂબી3 કરશું, ફરશું નિત્ય નવા ગામમાં ॥

ત્યાં તો અટાટ4 નાખી આજ્ઞાતણો, કંઠ દબાવી જોડ્યો કામમાં ॥૭॥

એમ બોલે અભાગિયા, હરિ સેવામાં શ્રદ્ધા ખોઈ ॥

નિષ્કુળાનંદ એવા નરનું, મુખ રખે જોતા કોઈ ॥૮॥

કડવું 🏠 home