સ્નેહગીતા

કડવું ૨

સ્નેહની મૂર્તિ સુંદર શ્યામજી, પ્રેમે કરી પ્રગટ્યા ગોકુળ ગામજી ।

સ્નેહી જનનાં સારવા કામજી, નટવર નાગર સદા સુખધામજી ॥૧॥

સુખના સાગર શ્રીહરિ, જેને દેખતાં દિલડું ઠરે ।

મૂર્તિ જોતાં માવજીની, હેલામાં¹ મન મુનિનું હરે ॥૨॥

જેને જોઈ મોહી જન જુવતી, અતિ પ્રીત કરી હૈયે હેતશું ।

સ્નેહ બાંધ્યો શ્યામ સંગે, સોંપી તન મન ધન સમેતશું² ॥૩॥

વળી પશુ પંખી ને વૃક્ષ વેલી, હરિપ્રીતમાં પરવશ થયાં ।

સરિતા સર³ ને નાગ⁴ નગ⁵ જે, સ્નેહમાં સંકુલાઈ⁶ રહ્યાં ॥૪॥

ગાયો ગોપી ને ગોવાળીએ, હરિ આત્માથી અધિક કર્યા ।

સ્નેહ બાંધ્યો પ્રેમ વાધ્યો, પ્રીત રીત અતિ આચર્યા ॥૫॥

મીનનું જીવન જળ જોને, જેમ ચકોર સ્નેહી ચંદ છે ।

તેમ વ્રજ જુવતીનું જીવન જાણો, શ્રી નંદજીનો નંદ છે ॥૬॥

જેમ મોરનું મન મળ્યું મેઘશું, જેમ બપૈયો⁷ સ્નેહી સ્વાંતનો⁸ ।

તેહ થકી અધિક અંગે, સ્નેહ જુવતી જાતનો ॥૭॥

જેમ અગ્નિને સંગે ઓગળે, મીણ માખણ ને ઘણું ઘૃત ।

તેમ કૃષ્ણ મળે મન ગળે, અને ટળે તે તનસૂધ⁹ તરત ॥૮॥

જેહ નયણે નિરખે નાથને, તેનું હાથ હૈયું કેમ રહે ।

તે લાજ તજે કૃષ્ણ ભજે, એવી સ્નેહમૂર્તિ છે સુખમહે¹⁰ ॥૯॥

નટવર નાગર સુખ સાગર, મનોહર મૂર્તિ મદનજી¹¹ ।

નિષ્કુળાનંદ ગોવિંદ છબી, સુખ તણું જો સદનજી¹² ॥૧૦॥ કડવું ॥૨॥