ધીરજાખ્યાન
કડવું – ૧૪
દૃઢ વિચાર એમ કરી ધ્રુવે મનજી, વેગેશું ચાલિયા વળતા વનજી
મારગમાં મળ્યા નારદ મુનિ જનજી, તેણે કહ્યાં બહુ હેતનાં વચનજી
વચન કહ્યાં બહુ હેતનાં, વળી આપ્યો મંત્ર અનુપ ॥
પછી અચળ તપને આદર્યું, જપે મંત્ર એ સુખ સ્વરૂપ ॥૨॥
પાંચ વરષના એક પગે, ઊભા અચળ અડગ થઈ ॥
બહુ બલાઉં1 આવે બિવરાવવા, તેના બિવરાવ્યા બીવે નહિ ॥૩॥
શ્યાળ2 વ્યાળ3 કરી કેશરી,4 વાઘ વાનર વૃક5 વીજુ6 વળી ॥
ભૂત પ્રેત રાક્ષસ રાક્ષસી, વૈતાલ7 વૈતાલી મળી ॥૪॥
હોહોકાર હુંકાર કરે, કરે કાનમાં ક્રૂર ઉચાર ॥
મારોમારો ખાઓખાઓ કહે, પણ ન ડરે ધ્રુવજી લગાર ॥૫॥
અન્ન જળ તજી આરંભ્યું, કઠણ તપ જે કહેવાય ॥
તજી લાલચ્ય તનની, આદર્યો એહ ઉપાય ॥૬॥
ખરી ટેક ખટ8 માસ સુધી, ઊભા રહ્યા એક પગે ॥
અસુર સુર આશ્ચર્ય પામ્યા, દેખી તપ ધ્રુવજીનું દૃગે ॥૭॥
પ્રભુ મળ્યા સારુ પરહર્યું, સરવે શરીરનું સુખ ॥
રાજી કરવા રમાપતિ, અતિ દિયે છે દેહને દુઃખ ॥૮॥
મેલી મમત9 હિંમત કરી, પરહરી ખોટાં10 સુખની આશ ॥
આકરું તપ આદર્યું, જોઈ પામ્યાં જન મન ત્રાસ ॥૯॥
ધરણી લાગી ધ્રૂજવા, ડગવા લાગ્યા દિગ્પાળ11 ॥
નિષ્કુળાનંદ નાની વયમાં, દીઠા બહુ બળવાળા બાળ ॥૧૦॥